نشست رویکرد کلیگرایانه و سیستمی در مطالعات میانرشتهای قرآن کریم
به گزارش روابط عمومی جهاددانشگاهی واحد علامه طباطبایی، در نشست فوق دکترآدم بمبا با اشاره به اینکه پژوهشهای قرآنی به سمت تجزیه و تحلیل متون قرآن متمایل شده است، به بیان اهمیت استفاده از ابزارهای نوین، و بهرهگیری از روشهای نوین پژوهش در سبک کلنگر پرداخت و بلاغت قرآن و اعجاز قرآنی و همچنین تناسب در اعجاز قرآن را مثال زد و اشاره کرد تمامی این علوم با دیگر علوم از جمله ستاره شناسی مرتبط هستند پس برای تحلیل آنها نیازمند استفاده از روشهای نوین در پژوهش هستیم. سپس افزود: در مقابل سبک کلنگر، سبک جزء نگر قرار دارد که بدون اینکه به دیگر موضوعات بپردازد تلاش میکند موضوعات قرآن و متون آن را بفهمد.
وی در پایان گفت: برای پژوهشهای میان رشتهای قرآن کریم باید کمیتهای تشکیل شود که در آن متخصصان حوزههای مختلف حضور داشته باشند و تمام علوم مورد مطالعه قرار گیرد تا بتوانیم یک فهم کلنگر از قرآن کریم داشته باشیم.
دکتر شریفی، عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبائی با بیان اینکه در ایران بعد از انقلاب رشته قرآن و حدیث توسعه بسیاری پیدا کرده است و بیش از هشت هزار دانشجو در حال تعلیم در این رشته هستند افزود روش تفسیر قرآن به قرآن بهترین نوع تفسیر میباشد چون هیچ آموزه سیاسی، اجتماعی و ... در آن راه پیدا نمیکند. علامه طباطبائی (ره) نیز از این روش تفسیر بهره میبردند.
وی با تاکید بر اینکه مطالعات میان رشتهای قرآن کریم یاریگر ما در فهم قرآن است، گفت: در حوزه مطالعات قرآن رویکردهای میان رشتهای به شکل روشنی قابل پیاده کردن است که از روشهای تاریخی و فلسفی میتوان در این موضوعات استفاده کرد. ما باید به سمت مطالعات میان رشتهای حرکت کنیم و این یک بایسته است؛ البته برای فهم بافت قرآن باید از معناشناسی استفاده کرد که این روش باعث درک و پیدا کردن واژههای دقیقتری از قرآن کریم میشود.
وی در پایان گفت: مطالعات میانرشتهای قرآن کریم هیچ اشکالی ندارد و یک کار علمی است که یاریگر ما در فهم قرآن و کارهای علمی در این حوزه است و خوشبختانه در دانشگاه علامه طباطبایی مرکز فرهنگی و هماهنگی آموزش مطالعات میانرشتهای قرآن کریم تشکیل شده است.
در ادامه دکتر روحالله محمدعلینژاد، عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبائی گقت: اگر قرار باشد از علوم دیگر برای فهم قرآن استفاده کنیم مستلزم این هستیم که اصحاب علم و نظر را گرد هم قرار دهیم و برای این فهم نظریات آن ها را مورد بررسی قرار دهیم، در این حوزه باید به موضوع مسألهشناسی مطالعات قرآن کریم توجه کنیم؛ لذا ما بیش از آنکه به دنبال موضوعیابی در مطالعات میان رشتهای قرآن کریم باشیم باید به دنبال مسألهیابی باشیم
نظر شما :